Tomasz Mann, Czarodziejska góra /tom 1-2/

Manicure pani Chauchat

Można czytać Czarodziejską górę dla światopoglądowo-filozoficznych sporów Naphty i Settembriniego (z jakich to powodów zaczytywało się w niej snobistycznie pokolenie dzisiejszych siedemdziesięciolatków) czy dla opisów słynnego do dziś uzdrowiska w Davos (choć już nie z powodów, jakie były znane czasom Manna, kiedy to uchodziło za Mekkę bardzo zamożnych gruźlików z różnych stron świata, szukających tu daremnie ratunku przed śmiertelną wówczas chorobą). Można szukać w tej powieści przykładu solidnej niemieckiej prozy czy opisów sukien secesyjnych dam. Można też przeczytać ją dla najdłuższego w historii literatury pięknej (bo obejmującego 13 stron tekstu) zapisu wyznania miłosnego.