WSPÓŁCZESNA POLSZCZYZNA

Powszechne dziś komunikowanie się za pośrednictwem internetu, rozmaitych komunikatorów czy telefonów komórkowych (sms-ów) wpływa na jakość języka. Możemy zdiagnozować charakterystyczne zjawiska językowe zachodzące we współczesnej polszczyźnie:

• tworzenie neologizmów jako jeden ze sposobów poszerzania zasobu językowego;
• stosowanie anglicyzmów mimo istnienia polskich odpowiedników;
• częste stosowanie skrótowców jako wyraz tendencji do ekonomii słowa;
• odchodzenie od norm prawidłowego akcentowania;
• tworzenie struktur oksymoronicznych np. „strasznie to lubię”;
• dążenie do ujednolicenia języka – upowszechnianie języka ogólnego pod wpływem środków masowego przekazu;
• zanikanie gwar miejskich i wiejskich;
• upowszechnianie się wulgaryzmów w języku ogólnym, publicystyce, polityce, literaturze i w tekstach piosenek;
• ubóstwo językowe związane między innymi ze spadkiem czytelnictwa i brakiem kontaktu z kulturą wysoką;
• stosowanie w mowie potocznej równoważników zdań, stopniowa rezygnacja z rozbudowanej składni;
• upraszczanie polskiej fleksji: formy mianownika wypierają poprawne wołacze, np. „Kasia, podejdź bliżej’, zamiast „Kasiu, podejdź bliżej”; formy biernika zastępują poprawne dopełniacze, np. „czy spróbujesz moje ciasto”, zamiast „czy spróbujesz mojego ciasta”;
• nadawanie dawnym wyrazom nowych znaczeń, np. „batalia o głosy w Sejmie”.