Na świat przedstawiony powieści autobiograficznej składają się nie tylko fakty, ale też mogą w niej zostać opisane wydarzenia i sytuacje fikcyjne, zmyślone. Jako przykłady takich powieści można podać „Wysoki Zamek” Stanisława Lema czy „Szczenięce lata” Melchiora Wańkowicza.

Autobiografia tym różni się od powieści autobiograficznej, że nie zawiera tego elementu fikcji, zmyślenia. Jest odmianą literatury wspomnieniowej, polegającą na opisaniu własnego życia przez samego autora, który przedstawia i komentuje swoje własne losy. Dlatego autobiografia nie może być obiektywna, ponieważ przedstawia subiektywny punkt widzenia samego autora na własne życie.

Przykłady autobiografii notujemy od starożytności: w literaturze starożytnego Rzymu „Komentarze” Juliusza Cezara, w średniowieczu „Wyznania” św. Augustyna, w baroku „Pamiętniki” Jana Chryzostoma Paska, w XX wieku m.in. „Apokryf rodzinny” Hanny Malewskiej, „Inny świat” Gustawa Herlinga-Grudzińskiego czy „Pamiętnik z powstania warszawskiego” Mirona Białoszewskiego.