Autyzm i co dalej

Odrzucić czy pomagać

Dzieci z autyzmem i ich rodzice spotykają na swojej drodze wspaniałe, mądre i empatyczne osoby lekarzy, terapeutów, nauczycieli, ale często muszą się mierzyć też z murem obojętności, zniecierpliwienia, a nawet niechęci. Choć brzmi to okrutnie, trzeba otwarcie stwierdzić, że taką postawę zawahania, a co za tym idzie nieufności i wycofania, przyjmuje większość ludzi spotykających na swojej drodze osobę z tym problemem. Szkoła realizuje politykę edukacji włączającej, ale nikt nie zastanawia się nad konsekwencjami tych działań. Jedni rodzice boją się o swoje niepełnosprawne dzieci, inni rodzice sprzeciwiają się inkluzji, dzieci nieprzygotowane i nieakceptujące odmienności potrafią bezwzględnie wykluczać swoich niepełnosprawnych kolegów. Tymczasem jeśli nie podejmiemy świadomej i przemyślanej decyzji, że chcemy pomagać, to z czasem chcąc nie chcąc zaczniemy odrzucać.

Wyjście z pułapki

Nawiązanie relacji ze światem i ludźmi, poznanie mechanizmów poruszających życie społeczne a tym samym włączenie się w nurt codzienności jest dla osoby z autyzmem możliwe, ale potrzebuje ona z naszej strony pomocy, wskazówek i cierpliwości. Jest tyle metod, doświadczeń mądrych terapeutów, z których możemy korzystać. Kiedy dodamy do tego naszą empatię, zaangażowanie i kreatywność możemy uczynić czyjeś życie łatwiejszym. Możemy uwrażliwić innych na wartość każdej osoby. W zamian doświadczymy, jak zmienia się nasze życie, jak niezwykły umysł zamknięty w pułapce autyzmu potrafi nas wzbogacić.

Siła miłości

Jest to opowieść matki, która usłyszała, że „syn cierpi na autyzm, jest opóźniony w rozwoju, niczego się nie nauczy. Wiedziała, że się mylą. Dostrzegała sygnały, świadczące o tym, że dziecko chce się wydostać z pułapki, w jaką schwytał je los. Wspierana przez rodzinę i znakomitych pedagogów, podjęła ogromne wyzwanie, by uwolnić syna z jego zamkniętego świata i odniosła zwycięstwo.” W taki sposób prezentuje wydawca przejmującą książkę Cheri Florance i Marin Gazzaniga Siła miłości, która pokazuje trudną drogę kochającej matki a jednocześnie lekarza psychiatry i terapeuty ku szczęściu własnego dziecka. Kobieta opisuje swoją pracę, obserwację zachowań i poszukiwanie metod pomocy dziecku, aby mogło poradzić sobie w świecie, który dla niego ustawia bariery i trudności w miejscach, o których nie mamy pojęcia.